Bir cümle okursun, biri bir şey söyler ve BAM!
Davullar çalar dört bir yanında, saatler durur, zihnin susar, duygular şelale olmuş akar.
Bu sabah öyle oldu; İnstagramda takip ettiğim kıymetli bir arkadaşımın hikâyesinde söylediği bir cümle BAM! etkisi yarattı.
Acı ile sevinç birbirine karıştı. Uzun zamandır görmeyi reddettiğim bir yanım ortalığa saçıldı. Aslında insanlar; arkadaşların, ailen, yolda gördüğün bir yabancı, sana bu durumu bas bas bağırarak söyler de sen duymak istemezsin. Duyunca yaşayacağın acıya hazır değilsindir çünkü.
Egonun korumacılığına ihtiyacın vardır ve “Hadi canım sen de” dersin sana ne olduğuna dair konuşanlara “Sen nereden bileceksin ki” ya da “sen kendine bak, daha dün şunu şunu yapmadın mı, gelip bir de bana laf anlatıyorsun.”
Kimse ‘Bencil’ olduğunu duymak istemez çünkü ya da ‘Hata yaptığını’ kabul etmeyi reddeder. ‘Yalancı’, ‘Kıskanç’, ‘İki Yüzlü’, ‘Şımarık’, ‘Çıkarcı’, ‘Soğuk’ olmak hep başkalarına yakıştırılan, onlarda görülen sıfatlardır ama bize hiç uğramaz!
Biz pürü pak gelmişizdir bugüne kadar, zaten bu sıfatlı insanlardan da hiç haz etmez hatta uzak durmayı tercih ederiz.
Duymamayı, görmemeyi, kabullenmemeyi seçeriz ta ki; bıçak kemiğe dayanana değin. O an gelince de kocaman kocaman çıkar karşımıza ne olduğumuz.
Artık kaçacak delik bulunmaz, inkâr etmek işe yaramaz, gelen zaten son noktayı koymaya gelmiştir.
Benim bugünkü farkındalığım da öyle geldi. Yıllar yıllar süren dokundurmalarına bir son verdi.
Sırtımdan kocaman bir yük kalktı, kelebekler karnımda uçuştu, yüreğime geldi kondu.
Fark ettiğim şey için şükür. Bunu fark ettirene şükür.
“Vakit harcama, hemen harekete geç” dedi arkadaşım paylaşınca yaşadıklarımı.
Hemen…
Sadece bugün değil, bir ömür…
Çimen Erengezgin 08.08.2020 – Foça
Bugüne kısmet
Bir Yorum Yaz